SOWA OPAC : Biblioteka Gminna w Mstowie Katalog księgozbioru

Book

In basket

rate

Rozmowy z katem / Kazimierz Moczarski ; opracowanie Andrzej Krzysztof Kunert ; przedmowa Andrzej Szczypiorski. - Wydanie 11. - Warszawa : PWN, 1998 - 416 stron , [16] stron tablic : faksymilia, fotografie, portrety ; 20 cm.

Author

Moczarski Kazimierz (1907-1975) Autor Kunert Andrzej Krzysztof (1952- ) Opracowanie Szczypiorski Andrzej (1928-2000) Przedmowa

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura polska

Subject

Stroop, Jürgen (1895-1951) Ludobójstwo niemieckie (1939-1945) Nazizm Więźniowie obozów Totalitaryzm Okrucieństwo

Genre/Form

Powieść historyczna

Domain

Historia

Pierwsze w Polsce wydanie, bez ingerencji cenzury, w pełnej wersji, takiej jakiej życzył sobie Kazimierz Moczarski. Historia wydania tej książki mogłaby być tematem odrębnej pracy. Po 20 latach od pierwszego wydania, wydrukowano pełny tekst książki dzięki uzupełnieniom dokonanym przez Andrzeja Krzysztofa Kunerta. Przedmowę do "Rozmów z katem" napisał Andrzej Szczypiorski w 1977 roku z myślą o polskim czytelniku, ale znalazła się ona w późniejszym o rok wydaniu niemieckim, uzupełniona informacjami o historii Polski w latach II wojny światowej. Dopiero w wydaniu z 1997 roku, zamieszczono teks tej przedmowy ze skrótami dokonanymi przez Autora. A o czym jest ta książka? To zapis "rozmowy" przeprowadzonej przez Moczarskiego z Jurgenem Stroopem. Koleje losu sprawiły, że były żołnierz AK i generał SS, kat warszawskiego getta, spędzili razem dziewięć miesięcy w jednej celi Więzienia Mokotowskiego. Moczarski często mówił, że jego rozmowy ze Stroopem były nie tylko próbą ucieczki od strasznej egzystencji więziennej. Były też narzędziem poznania rzeczywistości w jakiej się znalazł. Poznając zakamarki duszy Stroopa, Moczarski szukał pośrednio wiedzy o swych prześladowcach. I znajdował ją!

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Biblioteka Mstów

There are copies available to loan: sygn. 94 (1 egz.)

Filia Kobyłczyce

There are copies available to loan: sygn. 9 (1 egz.)

Reviews:

„Rozmowy z katem” to książka bardzo trudna, zarówno ze względu na treść jak i genezę.
Niezwykła i unikatowa również pod względem formalnym. Jest czymś między źródłem historycznym a powieścią psychologiczną. Autor staje się pośrednikiem, układa informacje i zapisuje życie zbrodniarza-ludobójcy na podstawie tego, co on sam mu opowiedział.
Kazimierz Moczarski od 2 III do 11 XI (255 dni) siedział w jednej celi z hitlerowcami – Jürgenem Stroopem i Gustawem Schielke – czyli, (...) co dość oczywiste ale warto to zaznaczyć, z zaciekłymi wrogami narodu polskiego i również samego Moczarskiego.
Kazimierz Moczarski trochę z poczucia misji, zadanej przez los, trochę jako sposób na przetrwanie więziennego okrucieństwa, postanowił dowiedzieć się o Stroopie jak najwięcej, poznać motywację i schematy, a przez to zrozumieć też własnych oprawców. Przyjął „postawę badacza” – podążał za życiem tego człowieka, analizował i szukał przyczyn, unikając jak to tylko możliwe subiektywizowania, komentowania czy pouczania. Wykształcenie dziennikarskie z pewnością przydało się w tej sytuacji – trafnie zadawane pytania dodatkowo podniosły wartość rozmowy. Mimo oczywistej niechęci, czas spędzony razem w małej celi, towarzyszenie sobie we wszystkich czynnościach oraz w jakimś sensie wspólny los wytworzyły między nimi pewnego rodzaju więź, przez co, jak wspomina Moczarski, do końca życia pamiętał o Stroopie.
Wyszedł z więzienia dopiero w 1956 r. i zaczął spisywać te rozmowy ze Stroopem, które dotyczyły jego życia oraz miejsca, nazwiska, inne dane, bo wiedział, że pamięć zwielokrotniona nieustannym stresem i potężnym napięciem w więzieniu z czasem zacznie słabnąć – w sumie zapisał ok. tysiąca stron notatek. Weryfikował też to wszystko, co usłyszał i ze zdziwieniem uznał, że Stroop nie kłamał. Prace nad samą książką rozpoczął w 1971 r. – przez kolejne lata była ona publikowana w miesięczniku literackim „Odra”. Wydania książkowe (początkowo cenzurowane) ukazały się dopiero po jego śmierci.
„Rozmowy z katem” to bardzo ważna książka zarówno ze względu na historię jak i pod kątem psychoanalizy. Jest też dość trudna w odbiorze (dla mnie np. dość kłopotliwe były liczne wtrącenia niemieckie, bo nie umiem tego języka, a przenoszenie się do przypisów dość wyraźnie przerywało czytanie ale to tak naprawdę nie problem). Choć książka raczej pozbawiona jest emocjonalnych opisów czy dosłownych i precyzyjnych obrazów, i tak były momenty, kiedy nawet nie płakałam – to łzy same płynęły z moich oczu.
Podejrzewam też, że nie wyciągnęłam z tego dzieła wszystkiego – pewnie zaledwie małą część – ale już to, co zrozumiałam, wystarczyło, żebym uznała, że jest to ogromnie istotna książka, że każdy powinien ją przeczytać. Nawet jeśli nie całą to przynajmniej wstęp, dobre opracowanie czy rozmowę z K. Moczarskim oraz rozdziały o likwidacji getta warszawskiego – naprawdę warto!
@warta_ksiazki (Instagram)